Lisedeyken Edebiyat öğretmenimizin yakın arkadaşıydı Sunay Akın..Sınıfımıza gelip kendi şiirlerini bize okumuştu..İlk gençlik yıllarımızda beni ve bir çok arkadaşımızı büyülemeyi başarmıştı çağdaş şair..Daha sonraları defalarca kitap fuarlarında karşılaştığım şair o günden sonra bütün şiir kitaplarını ve hikayelerini okutmayı başarmıştı bana..Geçen gün kütüphanemi düzenlerken elime gelen kitaplarını biraz karıştırdım ve hemen aklıma geldi o ders ..onun sesi..ve güzel kısa şiirleri..Kendi ağzından dinlediğim 3 şiiri bugün bile hatırlıyorum..İşte sizlerle paylaşıyorumm...

Alacak

yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım

Ayrılık

İki rayı gibiyiz
bir tren yolunun
yakın olması
neyi değiştirir
son istasyonun


Giderken (Çukur)

Bilerek mi yanina
almadin giderken
basinin yastikta
biraktigi
cukuru

Guveniyordum
oysa ben sevgimize
vapur iskelesi
ya da tren istasyonundaki
saatin dogrulugu kadar

Beni senin gibi
bir de annem terketmişti
ki gobegimde durur
onun yoklugundan
bana kalan
çukur

ARNAVUTKÖY..

Sizede bazen olur mu bilmiyorum fakat ben eski bir bina, ev, sokak, konak, han, hamam, çeşme, tapınak vs. gördüğüm zaman eskiyi hayal etmeye başlarım..Acaba kimler bu sokaktan geçti, kimler su içti bu çeşmeden, kimler oturdu bu evde, nasıl bir hayatları vardı gibilerinden.. Haftasonu Arnavutköy'ün arka sokaklarında beni bir ev karşıladı ..hayran kaldım desem az kalır ..çok şekerdi ve hemen resmettim..Koca koca binalar arasında sıkışıp kalan ev sanki beni kurtarın diye haykırıyordu ..tepesindeki su deposu , etrafındaki uydu antenleri ve bacalar her ne kadar sevimsizleştirsede onlara meydan okurcasına dimdik sapasağlam karşılıyordu beni..sol alt köşedeki sağa dönülmez işaretini almak istemesemde inatla çıktı kenarda..evin girişini, merdivenlerini çekmememin nedeni ise kapının önündeki arabalardı ..photoshoplamadan koydum ..En üst balkonda benle çay içmek ister miydiniz o dönemlerde ? :) Acaba ilk ne renkti ? Kaç odası var acaba ? vs..vs...vs...